Jak po 18 latach wygrałam z trądzikiem

Jako młoda, nastoletnia dziewczyna cieszyłam się piękną cerą. Może z odrobiną zaskórników na nosie, ale bez żadnych pryszczy, udało mi się przejść przez 8 klas szkoły podstawowej. Jako nastolatka w liceum, kiedy u moich koleżanek zaczynały się pojawiać niedoskonałości na twarzy, wciąż miałam śliczną, jasną karnację, bez żadnych wyprysków. Wszyscy powtarzali, że trądzik nigdy nie będzie moim problemem.
A jednak, niespodziewanie, kiedy ciało zaczęło się gwałtownie zmieniać, zaszalały hormony i na moim podbródku pojawiły się nieładne, czerwone, duże pryszcze, których nie sposób było wycisnąć.

Zobacz też: Więcej poradników urodowych

Bolały, rosły przez kilka dni, nie ropiały, po jakimś czasie same schodziły, żeby potem znów powrócić, dokładnie w tym samym miejscu. Miałam 17 lat, kiedy zaczęła się moja trądzikowa historia. Z problemami z cerą borykałam się przez kolejnych 18. Opowiem Wam dziś, jak po latach, wreszcie, wygrałam z trądzikiem. Być może macie podobny problem i moja historia pomoże Wam znaleźć odpowiednie rozwiązanie. Być może macie dzieci lub wnuki, które mają problemy ze skórą. Przyjaciółki, koleżanki, znajomi, rodzina. Przeczytajcie, udostępniajcie, dzielcie się w komentarzach swoimi poradami i spostrzeżeniami.

Trądzik trądzikowi nierówny

Są różne rodzaje trądziku i wiele możliwych przyczyn jego powstawania. Tło hormonalne, stres, alergie, nietolerancje pokarmowe, obniżona odporność skóry na bakterie lub grzyby… Czasami trądzik można mieć spowodowany przez kilka z wymienionych czynników jednocześnie. Pamiętajcie, że w pierwszej kolejności warto zgłosić się do lekarza. Ale… Ja też się zgłosiłam. Problem w podejściu do pacjenta w polskich gabinetach lekarskich, nie tylko dermatologicznych, polega na zaleczaniu efektów choroby, bez identyfikowania ich przyczyny. Małe dzieci, które często chorują na zapalenie oskrzeli, leczy się „do skutku” antybiotykami, zamiast spróbować zastanowić się nad brakiem odporności organizmu na infekcje. Na problemy z przewodem pokarmowym poleca się leki, zamiast nauczyć pacjenta zmiany nawyków żywieniowych. Przez 18 lat żaden dermatolog nie zapytał mnie, jaki prowadzę tryb życia i jak się odżywiam. Czy są produkty, które jem w większych ilościach niż przeciętny człowiek. A może jakichś nie jem wcale? Czy mam dużo stresów w szkole/pracy? Nie dostałam skierowania na żadne badania. I nie wiedziałam, że może sama powinnam o takie poprosić.

Przez lata przepisywano mi żele, maści z antybiotykiem i leki doustne. Tak leczony trądzik znikał, ale potem, ponieważ cały czas nie zidentyfikowano przyczyny jego powstawania, a jedynie zwalczano skutki, powracał. W wielu przypadkach taka metoda się sprawdzi: zalecza się efekty, a po pewnym czasie, kiedy w młodym ciele ustaje burza hormonów, trądzik znika. Gorzej, kiedy przyczyna leży w zupełnie innym miejscu.

Mogłabym długo rozpisywać się, jak wyglądał cały proces mojego leczenia. W skrócie: pierwszym sposobem pozbycia się trądziku, trochę przez przypadek, była wizyta u ginekologa. Likwidacja bolesnych miesiączek przez przepisanie tabletek antykoncepcyjnych (pominę komentarz na temat tego genialnego pomysłu leczenia 17-letniej dziewczyny, którą wtedy byłam ;)) przy okazji pomogła pozbyć się trądziku. Żadnego badania poziomu hormonów. Pryszcze pojawiły się ponownie dwa lata później, po odstawieniu tabletek. Na kilka miesięcy, bo potem znów zaczęłam je przyjmować.

Antykoncepcja, maści, płyny, żele i antybiotyki

Kilka lat upłynęło na niwelowaniu trądziku za pomocą antykoncepcji, na przemian z maściami i antybiotykami. Znikał, wracał. Zawsze w tej samej formie. Grube, bolesne, ogromne grudy pod skórą, które nauczyłam się maskować dobrymi podkładami i korektorami. Pamiętam, jak podczas wakacji u babci zmyłam wieczorem makijaż i gdy wyszłam z łazienki, babcia przestraszyła się, że jestem chora na ospę :).

Żadnego trądziku nie powinno się wyciskać i dziś, kiedy po latach zaczynają wychodzić mi blizny po pryszczach, których dotychczas nie było widać, bo skóra się jeszcze nie starzała, żałuję, że próbowałam na siłę pozbywać się w ten sposób wyprysków. Ale mojego trądziku i tak wycisnąć nie było sposób. Być może ktoś z Was zna ten ogromny ból i wie, jak krwawią miejsca, które wydusza się na siłę, bo obcy, który najwyraźniej zamieszkał pod naszą skórą, nie chce jej opuścić.

Kiedy leki na trądzik przestają działać

Mijały lata, a ja się poddałam. Nowoczesna antykoncepcja, z coraz mniejszą dawką hormonów, nie hamowała trądziku, który, nawet zaleczony, ciągle powracał. Kiedy dowiedziałam się, że mogę się go pozbyć, stosując tzw. retinoidy, pojawił się cień nadziei. Zaczęłam czytać, pytać znajomych, dowiadywać się. Kuzyn i bratowa przeszli kurację i do dziś mają piękne cery. Podpisywali zgodę na leczenie retinoidami i oświadczenie o akceptowaniu wysokiego poziomu ryzyka. Nie wolno zajść w ciążę, można stracić słuch. Lista potencjalnych efektów ubocznych była długa. Pomyślałam, że skoro nawet znane aktorki, np. Cameron Diaz, nie mogą pozbyć się trądziku, widocznie ja też mam taki, którego nic nie usunie. Nie chciałam leczyć się retinoidami. Pogodziłam się z tym, że najwyraźniej umrę pryszczata. Miałam 32 lata.

Osłabiona odporność sprzyja trądzikowi

Po raz pierwszy cera poprawiła mi się podczas wakacji w Australii w 2012 roku. Po powrocie od jednej z dermatolog dowiedziałam się, że może moim problemem nie jest trądzik, a gronkowiec złocisty. Wyobraźcie sobie, że nigdzie we Wrocławiu nie mogłam wtedy dostać pojemników potrzebnych do przeprowadzenia wymazu. Założyłam więc, że widocznie mam gronkowca, który powoduje osłabienie odporności skóry. Przed okresem, podczas stresu, w podróży, zwłaszcza pociągiem lub autokarem. Zawsze w tych samych miejscach, wyskakiwały mi ogromne, bolesne, duże grudy. I że trzeba tę odporność poprawić.

Na jednym z forów przeczytałam o kuracji wyciągiem z liścia oliwnego. Zaczęłam łykać suplement diety w standardowej dawce (ale i tak kupiłam mocniejsze tabletki), a Alina poleciła mi sok z żyworódki na przyspieszenie gojenia ran na skórze. Kuracja zaczęła działać! Efekty można było zobaczyć bardzo szybko. Problem polegał na tym, że wszystkie znaki na niebie i ziemi wskazywały, że już zawsze będę zażywać liść oliwny i smarować twarz sokiem z żyworódki. Który, przy okazji, zaczęłam też pić. Za to wreszcie widziałam efekty, w dodatku wypracowane naturalnymi metodami, bez hormonów i antybiotyków.

Trądzik może się nasilić w trakcie podróży

Wyjazd do USA w 2013 roku odbył się pod znakiem kilku niedoskonałości na skórze, narażonej na osłabioną odporność podczas częstych zmian miejsca zamieszkania, klimatu i amerykańskiej kuchni, niekoniecznie zdrowej, chociaż udało mi się ustrzec przed zjadaniem potraw, które określałam mianem fat-free yet still fool of sugar. Wszystko unormowało się po powrocie do Polski, a ja, obok liścia oliwnego, zaczęłam zażywać przywieziony z Chicago cynk. Na wzmocnienie włosów, chociaż przy okazji pomógł też mojej cerze.

Przełom nadszedł w 2014 roku, kiedy na 3 miesiące wyjechałam do Azji. Wyposażona w ogromny zapas moich suplementów: liścia oliwnego i soku z żyworódki oraz cynku, wyruszyłam w podróż. Obserwowałam jak wyglądają młode dziewczyny w Tajlandii, Wietnamie, Laosie, Kambodży, na Filipinach i Tajwanie. W Azji trudno o nabiał. Zamiast mleka krowiego pija się mleka roślinne. Nie ma jogurtów, kefirów i maślanek. Za to jada się jajka. Zauważyłam, że oprócz mieszkanek otwartego na kulinarne nowości z całego świata Tajwanu, Azjatki raczej nie cierpią z powodu trądziku. Również ja nie miałam z nim przez 3 miesiące problemu.

Osłabione jelita a trądzik

A co, jeśli przez tyle lat moja nietolerancja laktozy i uwielbienie produktów mlecznych potęgowały mój trądzik?

Nie piłam mleka już długo przed wyjazdem do Azji, a na miejscu nie jadłam też żadnych produktów z jego składem. Po powrocie postanowiłam, że nadal nie będę kupować jogurtów i innych pochodnych mleka. Dodatkowo odstawiłam gluten. Zrezygnowałam z owoców zawierających dużą dawkę fruktozy (nietolerancja fruktozy często idzie w parze z nietolerancją laktozy i niech sprawdzi to ten, komu rośnie ciążowy brzuch po zjedzeniu jednego jabłka lub gruszki), cukier zastąpiłam ksylitolem. Może moje problemy z cerą były też związane z problemami w jelitach, przez tyle lat obciążonych nietolerowanymi substancjami? Ograniczyłam przyjmowanie cynku i liścia oliwnego do 2-3 razy tygodniowo. Przestałam przemywać skórę sokiem z żyworódki.

Trądzik, w niewielkiej liczbie w postaci jednego wyprysku, powrócił podczas podróży na Kubę w styczniu 2015 roku. Jedzenie bułek i pizzy połączone z gorszymi warunkami podróżowania i noclegów najwyraźniej nie posłużyło mojej skórze.

Od powrotu z Kuby w lutym 2015 roku nadal nie jem glutenu i nie piję mleka. Nie kupuję jabłek, śliwek, gruszek i miodu, które zawierają najwięcej fruktozy. Pilnuję się z innymi owocami. O soku z żyworódki już dawno zapomniałam. Cynk i liść oliwny zażywam 1-2 razy w tygodniu. Jak mam ochotę, sięgam po nabiał, czasem jem go dużo, potem znów odstawiam, jak mi się znudzi. Ważne, że wreszcie mogę powiedzieć, że nie mam trądziku.

Wygrałam z trądzikiem

Może to wiek, może zbieg okoliczności, a może kompleksowe, zdrowe i świadome odżywianie? W czasach, kiedy byłam młoda, nie było jeszcze Internetu, pełnego informacji, które łatwo odszukać. Dziś mamy o wiele więcej możliwości poznać doświadczenia innych, poczytać, dokształcić się, jeśli trafi nam się lekarz, któremu trzeba sugerować metody leczenia.

Jeśli, podobnie jak ja, borykacie się z problemem wyprysków trądzikowych, poobserwujcie własny tryb życia i dietę. Poszukajcie alternatywnych rozwiązań sami, jeśli nie podsuwa ich Wam lekarz. Dajcie mi znać, jakie macie doświadczenia w leczeniu trądziku. Może przydadzą się komuś jeszcze :).