Hawana – Kuba | Co warto zobaczyć

14 stycznia 2015 roku, wieczór. W czasie lądowania zdążyło już zajść słońce, a ja i Mariusz, po 2 dobach przemieszczania się z Wrocławia do Warszawy, następnie lotu do Moskwy i 12 godzin spędzonych w oczekiwaniu na samolot do miasta, w którym od lat panuje dyktatura Fidela Castro. Hawana. Wreszcie stawiamy nasze stopy na kubańskiej ziemi. Z lotniska odbiera nas zamówiony przez Pepe, właściciela mieszkania, w którym mamy nocować, taksówkarz i o zmroku witamy się z miastem, przemierzając spokojne przedmieścia, by dojechać do centrum, jakim jest Habana Vieja czyli stara, zabytkowa część miasta, wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO.

Zobacz też: Inne galerie, filmy i poradniki z naszej podróży po Kubie

Wieczorna Hawana rozbrzmiewa muzyką, która będzie nam, w różnych formach, towarzyszyć przez cały pobyt na Kubie, począwszy od poranku, kiedy obudzi nas sprzedawca chleba, oznajmiający gwizdkiem swoją wizytę pod kamienicą, poprzez dźwięki dochodzące z sąsiednich mieszkań, piosenki puszczane z głośników zainstalowanych na rowerowych taksówkach, aż do wieczornych wizyt w okolicznych barach i restauracjach, gdzie kubańskich kapel można posłuchać na żywo.

Co warto zobaczyć w Hawanie?

Na poznanie miasta i spokojne zwiedzanie najważniejszych miejsc wystarczą 3 dni, zwłaszcza jeśli dysponujecie odpowiednią ilością gotówki, która umożliwi Wam podróżowanie po mieście taksówkami. Za przejazd z Habana Vieja, a konkretnie – spod Parque Central do Hotelu Nacional wynegocjowaliśmy stawkę 5 CUC, podróżując oficjalną, żółtą taksówką, w której rolę wcieliła się stara łada, prowadzona przez młodego chłopaka. Nam pobyt w Hawanie, po przylocie i tuż przed powrotem, zajął 7 dni, przeznaczonych na intensywną pracę związaną z fotografowaniem miasta i jego mieszkańców oraz wieczorne wypady na miasto. Układ ulic sprzyja pieszym wycieczkom, a najważniejsze do obejrzenia miejsca w Hawanie położone są w samym centrum.

Paseo de Marti, Capitolio Nacional, Parque Central

Jeden z najbardziej znanych deptaków w Hawanie, szeroki, otoczony urokliwymi kamienicami, w których mieszczą się prywatne kwatery noclegowe lub restauracje, często na wyższych piętrach budynków, to Paseo de Marti, przez mieszkańców Hawany nazywany najczęściej Paseo de Prado. Spacerując tu za dnia i kierując na północ, można dotrzeć do Castillo de San Salvador de la Punta – przylądku znajdującego się tuż przy Canal de Entrada, skąd rozpościera się widok na piękną latarnię morską. Idąc w lewo, wzdłuż wybrzeża, promenadą czyli malecon, można dotrzeć aż do Hotelu Nacional, ale najlepiej usiąść na jednej z ławeczek, odpocząć i popatrzeć na ogromne fale uderzające o skalisty brzeg. To właśnie stąd rozpościera się jeden z najładniejszych widoków na panoramę Hawany, który warto sfotografować tuż po zachodzie słońca.

Wracając po zachodzie słońca w dół, kierując się Paseo de Marti na południe, mieliśmy okazję posłuchać śpiewu ptaków siedzących na licznych drzewach otaczających szeroki deptak, na którym w ciągu dnia i w nocy dzieci upodobały sobie grę w piłkę, młodzi chłopcy przesiadują tu na ławkach w kilkuosobowych grupach lub przyprowadzają na randki swoje sympatie, a kelnerzy zaczepiają turystów, zachęcając do odwiedzenia jednej z wielu restauracji.

Nieco dalej, nadal idąc w dół, dochodzi się do Parque Central czyli niewielkiego parku, który, razem z Paseo de Marti, oddziela starą część Hawany od tej nieco nowszej, centralnej. Mieści się tu budynek Teatru Narodowego oraz siedziby kilku lepszych hoteli, do których przyjeżdżają zamożni turyści, gotowi zapłacić 100 CUC za jedną noc. Do takiego hotelu można przyjść z komputerem i skorzystać z tutejszego Wi-Fi, obowiązkowo kupując wcześniej kartę-zdrapkę u narodowego monopolisty kubańskiego, w firmie ETEC. Tuż przy Parque Central mieści się też bar i restauracja Floridita, ulubione miejsce turystów, którzy chcą poczuć się jak Ernest Hemingway, który to właśnie tutaj wypił podobno swoje pierwsze daiquiri.

Chcąc wybrać się na przejażdżkę po Hawanie starym, amerykańskim samochodem wyprodukowanym w latach ’50 XX wieku, można spróbować podjąć negocjacje naprzeciwko Teatru Narodowego, tuż przy Parque Central. To miejsce z największym wyborem aut, które cieszą oko stylowymi kształtami i cudownymi, jaskrawymi kolorami. Niestety, w parze z łatwą dostępnością idzie wysoka cena, ale podróżując w kilka osób, warto wynająć auto choć na godzinę i poczuć we włosach wiatr, przejeżdżając przez hawański Malecon. Nieco taniej, bo za kilka CUC, można przejechać się starym samochodem, który poprowadzi… taksówkarz. Oficjalne taksówki hawańskie to te zrzeszone w korporacjach, np. pomalowane na żółto Taxi Cubana lub okrągłe odpowiedniki azjatyckich tuk tuk-ów, tzw. Coco Taxi, ale o znalezienie dobrze zachowanego, w pięknym kolorze, amerykańskiego samochodu z napisem „taxi” i kogutem na dachu wcale nietrudno.

Naprzeciwko Parque Central, obok pięknego Teatru Narodowego, znajduje się budynek Capitolio National o charakterystycznym dachu z kopułą, podobno inspirowanym projektem paryskiego Panteonu. Mieści się tutaj Kubańska Akademia Nauk, ale dawniej, przed rewolucją, która odbyła się w latach ’50 XX. wieku, znajdowała się tu siedziba kubańskiego rządu. Nasz pech w podróży po Kubie – budynek znajdował się w remoncie, otoczony licznymi autokarami parkującymi, jak to na Kubie czasem bywa, niemal pod samym wejściem. Jeśli kiedykolwiek natrafiliście na zdjęcia Hawany w Internecie, gazecie czy przewodniku, to właśnie dokładnie naprzeciwko Capitolio znajduje się ciąg kolorowych kamienic, w którym każda pomalowana jest farbą o innej barwie, a całość przepięknie prezentuje się jako tło dla przejeżdżających przez otwartą dla ruchu samochodowego część Paseo de Marti, starych, równie barwnych, amerykańskich aut.

Dworzec Główny kolejowy, Plac San Francisco, Plaza Vieja

Kolejny dzień w Hawanie postanawiamy spędzić, zwiedzając starówkę. Rano budzi nas sprzedawca chleba, który dzwonkiem i donośnym głosem oznajmia swoją wizytę na Calle Habana. „Pan suave!” – słyszymy zza drewnianych, niebieskich okiennic. Zjadamy śniadanie i znów wyruszamy do miasta, poszukując sklepu z alkoholem, bo nie wypada nie napić się rumu na Kubie, a na drinki w barach mamy niewiele czasu. Chęć robienia zdjęć zwycięża i przez cały dzień zwiedzamy okolice naszej ulicy.

Dworzec Główny kolejowy znajduje się w południowej części starej Hawany. Stąd blisko do wybrzeża, gdzie można pozwiedzać muzea, a tych w Hawanie nie brakuje: muzeum starych pojazdów, muzeum rumu, muzeum sztuk pięknych… W samej Habana Vieja naliczyłam ich kilkanaście, ale pogoda – bez deszczu – sprzyja podziwianiu tego, co nie kryje się za murami kolorowych kamienic. Przy samym dworcu można spróbować jedzenia w lokalnych barach oferujących tanie, proste potrawy kubańskie: pizzę, kanapki czy posiłki z ryżu, mięsa i surówki warzywnej. Kuchnia kubańska zaskoczy nas dopiero później a teraz, radośnie, kalecząc język hiszpański na każdym możliwym kroku, kupujemy świeże owoce na niewielkich targowiskach ukrytych pomiędzy dużymi kamienicami lub korzystamy z tego, co zaoferują spotkani po drodze, uliczni sprzedawcy.

Nieopodal dworca, na rogu, przy głównej ulicy, na Calle Leonor Perez, mieści się dom, w którym urodził się Jose Marti. Kiedy podróżuje się po Kubie, jego postać jest stałym towarzyszem wszelkich wypraw: ulice, parki, pomniki…  Usłyszycie o nim i zobaczycie, w różnych miejscach, o wiele częściej niż Che Guevarrę czy Fidela Castro. Sam dworzec to zabytkowy, piękny budynek, a jeśli interesujecie się koleją, w Hawanie warto też obejrzeć stary Dworzec Cristina, położony nieopodal Cuatro Caminos. Przy Dworcu Głównym można kupić lokalne, kubańskie słodkości: crema de leche, lizaki, batoniki z orzeszków ziemnych z karmelem. W pobliskich sklepach rum, a okoliczne kafejki serwują kawę, pizzę, kanapki… Poza turystycznymi rewirami na Kubie ciężko o zróżnicowane jedzenie. Jeśli macie alergię na gluten, nie będzie łatwo ;).

Idąc w górę, od strony dworca, ulicą Avenica de Belgica, następnie skręcając w prawo w Muralla i kierując się cały czas na wprost, docieramy do Plaza Vieja. To kolejne, popularne miejsce turystyczne: pełno tu restauracji, w których na żywo przygrywają kubańskie kapele, a architektura kamienic z łukami i dużymi oknami sprawia, że jest to kolejne, piękne miejsce do przygotowania naszych podróżniczych fotografii. Wszędzie jest kolorowo, ruchliwie i głośno. Kelnerzy zapraszają do stolików, muzycy sprzedają płyty z kubańską muzyką swojego autorstwa, a sprzedawcy w sklepach z pamiątkami zapraszają do obejrzenia towaru. My decydujemy się poczekać z zakupem prezentów do Trinidadu i, jak się potem okaże, nie pożałujemy tej decyzji :).

Obispo, Castillo de la Real Fuerza, Katedra i Plac Katedralny

Tuż obok naszej casy, której właścicielem jest sympatyczny Pepe, mieści się deptak Obispo, prowadzący od Parque Central w kierunku Castillo de la Real Fuerza. Pełno tu kafejek, restauracji i sklepów z pamiątkami dla turystów, a na skrzyżowaniu z Calle Habana można zrobić zakupy w kubańskich delikatesach, gdzie zjemy najtańsze w Hawanie kanapki z omletem, na który Kubańczycy mówią tortilla. Panie palące cygara, z kolorowymi kwiatami we włosach, siedzą na tle jaskrawych ścian budynków, czekając na skorzystanie z ich usług. Za 1 CUC można zrobić pamiątkowe zdjęcie i warto, ponieważ w rzeczywistości, poza turystycznymi szlakami, takie widoki po prostu się nie trafiają.

Wybrzeże przy Canal Entrada, Malecon, Hotel Nacional

Kolejnego dnia, zanim wyruszamy z Mariuszem na wybrzeże, włóczymy się trochę po okolicznych uliczkach Habana Vieja. Czasami wydaje się nam, że te samochody i kolory ścian, przy których stoją, nie są dziełem przypadku. Aż proszą się o naciśnięcie spustu migawki i w takiej scenerii powstają jedne z moich najlepszych zdjęć z całego wyjazdu:

Z Calle Habana, przy skrzyżowaniu z Lamparilla, gdzie mieszkamy, idziemy w dół, na południe, w kierunku dworca. Na samym końcu, na rogu Calle Habana i San Pedro, mieści się klasyczna mordownia, wypatrzona już wcześniej, gdzie, w towarzystwie miejscowych, postanawiamy napić się lanego, kubańskiego piwa. Z gramofonu głośno gra muzyka, a przy barze tańczy podstarzała, nietrzeźwa Kubanka, która, kiedy tylko wychodzę na zewnątrz, zmęczona dymem papierosowym, prosi Mariusza o postawienie jej piwa :).

Zobacz też

Varadero – miejsce na Kubie, w którym można odpocząć

Ulicą San Pedro, która niebawem zmieni się w Malecon, wzdłuż brzegu, spacerujemy na północ. To długa wycieczka, bo udaje nam się dojść aż do Hotelu Nacional, po drodze mijając okolicznych taksówkarzy, sprzedawców orzeszków ziemnych, chrupek i prażonej kukurydzy. Przy Canal Entrada, na wybrzeżu, mieści się nawet wesołe miasteczko. W tym miejscu wolny czas spędzają mieszkańcy Hawany, tutaj można spotkać wędkarzy łowiących ryby i właścicieli łódek przycumowanych tuż koło barów, z których dobiega zapach smażonych krewetek i piwa.

Spod hotelu Nacional wracamy do miejsca, w którym najlepiej widać zarówno panoramę miasta jak i latarnię morską. Gdzieś w połowie drogi między hotelem a Castillo de San Salvador de la Punta – to właśnie tutaj powstały jedne z najpiękniejszych zdjęć Hawany, skąpanej w blasku zachodzącego słońca, najpierw o pastelowych, delikatnych barwach, a potem mieniącej się odcieniami mocnego różu, fioletu i pomarańczu.

Nowa Hawana, Uniwersytet i Śródmieście, Chinatown

Kiedy dysponujecie większą ilością czasu, warto, podobnie jak my, wybrać się do śródmieścia Hawany, które rozciąga się na zachód od Paseo de Marti. Tutaj toczy się prawdziwe życie: mieszkańcy pracują lub przesiadują przed domami, dzieci grają w piłkę na ulicach, w bocznych zakątkach młodzież po kryjomu pali papierosy, a im dalej na zachód miasta, tym mniej turystów i podążających ich tropem naganiaczy.

Uczelniane życie (studia i nocne zabawy) toczą się w okolicach Uniwersytetu, położonego przy San Lazaro. Kiedy docieramy pod główny gmach, na miejscu zastajemy plan filmowy :). Może ktoś z Was opowie nam jak wygląda uniwerek, kiedy nie blokują do niego wejścia :).

Niedaleko Capitolio, nieco na zachód, przy ulicy Dragones, mieści się brama do Chinatown. Trudno znaleźć tu Chińczyków, przynajmniej nam nie udało się żadnego spotkać. Można natomiast, na rogu Zanja i Cuchillo, zjeść danie kuchni chińskiej w pasażu, do którego prowadzi piękna, czerwona brama.

Plac Rewolucji, Cuatro Caminos

Przy okazji wizyty na dworcu autobusowym Viazul i kupowaniu biletów do Vinales, w drodze powrotnej wysiadamy z taksówki na placu Rewolucji, żeby obejrzeć słynne budynki z podobiznami Che Guevarry i Fidela Castro. Naprzeciwko, po drugiej stronie ruchliwej ulicy, znajduje się wzgórze z pomnikiem. Memorial… a jakże, Jose Marti :). Rezygnujemy, świadomie, z obejrzenia Castillo de Principe, a ja trochę żałuję, że nie sprawdzimy jak wygląda znajdujący się w okolicy, ogromny cmentarz.

Idąc pieszo, w drodze powrotnej, oglądamy prawdziwe kubańskie życie, jakie toczy się przy ulicy Maximo Gomez. O godzinie 16.00 mieszkańcy wracają z pracy, dzieci ze szkoły, a my, zmęczeni turyści, idziemy spakować plecaki.